W książce

Rozmowa pierwsza - o polityce nowej ery, czyli o postpolityce.
Afera hazardowa zwycięstwem pijaru PO / Jak PiS mógł wykorzystać spoconego Chlebowskiego / Debaty prezydenckie: makijażystka jako tajna broń na przeciwnika / Royal i Sarkozy: wielka awantura o temperaturę w telewizyjnym studiu / Mitterand piłuje sobie spiczaste zęby / Wojna z Pepsi dodaje seksu Coca-Coli / Wojna z PiS dodaje seksu Platformie / Marketing polityczny bierze władzę

Rozmowa druga - o mediach nowej ery, czyli o zmierzchu dziennikarstwa.
Rewolucja na rynku mediów / Koniec świata dziennikarzy, którzy przy stoliku w sejmowej restauracji mogli odwołać premiera / Internet, Twitter, Facebook - koniec dziennikarstwa jakie znamy / Obama – pierwszy prezydent wybrany dzięki nowym technologiom / Śmierć papierowych gazet, narodziny indywidualnej gazety w komórce / Telefon z klawiszem DN uruchamiającym dostęp do wszystkich ważnych informacji

Rozmowa trzecia - o marketingu nowej ery.
Narracja, głupcze! / Jak opowiedzieć historię, która będzie powtarzana przez ludzi w windzie / Marketing polityczny od początku wkracza do akcji / Partia musi mieć smak, jak kuleczki MMS / Chińskie ciasteczka z wróżbą – przykład fenomenalnego kanału marketingowego / Dlaczego bin Laden nie boi się miniaturowych robotów CIA w swoim otoczeniu / Globalna ściema tradycyjnej reklamy

Rozmowa czwarta - o postpolitycznej narracji w Polsce.
Piesiewicz i jego samobójcza gra z tabloidami / Marcinkiewicza urywa się swoim marketing owcom i pędzi do klęski / Pierwsza dobra narracja – Jan Rokita w komisji rywinowskiej / Nie seksafera, ale garnitury za siedem tysięcy i BMW pogrążyły Leppera / Czy Janusz Palikot może być Rzecznikiem Praw Obywatelskich? / Tusk, Sarkozy, Putin – świetni tłumacze tego, co się dzieje

Rozmowa piąta - o okrucieństwie w polityce, którego nie łagodzą zasady nowej ery.
Budowanie pozycji lidera na połamanych kościach rywali / Polowanie na Jana Rokitę jako przykład typowego okrucieństwa w polityce / Paczki banknotów w teczce asystenta posła / Młodzieżówki partyjne – najbardziej zdegenerowany element polityki / Zbieranie haków na polityka / Brutalne metody eliminacji / Poseł Gruszka i akcja „asystent – szpieg rosyjski” / Cimoszewicz i akcja Jarucka

Rozmowa szósta - o mediach w dzisiejszej Polsce.
Wizerunek, głupcze! / Wildstein i Żakowski jak przykłady budowania wizerunku prawicy i lewicy w mediach / Katalog słabości prawicowych dziennikarzy / Wojny między prawicowymi dziennikarzami / Wzajemna lojalność lewicowych publicystów / Wejście kapitału zachodniego w media zmienia świat masowej komunikacji / Koniec dominacji ideowej „Gazety Wyborczej” / Ojciec Rydzyk jako Agora a rebours / TVN24, czyli teraz my narzucamy hierarchię

Rozmowa siódma - o pijarze w Polsce.
Mistewicz ocenia polskich pijarowców i daje lekcję skutecznego PR / Karnowski narzeka na agresję pijarowców / Pijaru potrzebuje każdy: aktor, prawnik, lekarz, burmistrz, architekt, menedżer / Grzechy złych pijarowców / Tajemnica pijarowskich technik jak tajemnica spowiedzi / Marcinkiewicz jako przykład marketingowego zbudowania wizerunku od podstaw / Pijar rządzi światem

CYTATY:

• O okrucieństwie w polityce: Jeśli Jan Rokita jest dobijany i nie wiemy dlaczego, to odpowiedź może być brutalnie prosta: tylko po to, aby wzmocnić tego, który dobija. To naturalny mechanizm budowania pozycji w polityce. Liderem zostaje przecież ten, kto absolutnie bez potrzeby dobija swego partyjnego rywala. Rośnie ten, kto zbuduje się na połamanych kościach swoich wrogów. W taki oto sposób, nieco azjatycki, powstają charyzmatyczni przywódcy.

• O marketingu trzeciej generacji: Kampania wyborcza, ale i coraz częściej rządzenie, rozgrywa się dziś w sferze symboli i opowieści. Fascynujących historii, tworzonych mitów do powtarzania – jak chce jeden z francuskich kolegów – „w windzie, w trzydzieści sekund". Im prostszy przekaz, tym bardziej omija konieczność przejścia przez translatorów – elity, politologów, media, które wytłumaczą finalnemu odbiorcy, o co politykowi chodzi.

• O prawicowych dziennikarzach: Duża część publicystów prawicowych pozostała na marginesie establishmentu, bo nie była w stanie pozbyć się zacietrzewienia, co uniemożliwiło opowiedzenie się po ich stronie przez publikę miękką, elektorat mobilny, elektorat nieradykalny. Nie była w stanie czasami być bardziej lisem niż wilkiem. Wśród dziennikarzy lewicowych nikt sobie nie pozwoli na wygenerowanie opowieści: „jesteśmy za tym, aby natychmiast zdjąć krzyże w polskich szkołach”.

• O reklamie: Reklama się kończy, bo operuje matrycami, generuje zgiełk. Większy budżet na reklamę nie oznacza już wzrostu sprzedaży. Wygrywa ten, kto ma koncepcję potężniejszą niż inne, a nie ten, kto ma najgłębszą kieszeń w branży. Kto przeprowadzi marketingowy zamach stanu. Techniki marketingu narracyjnego święcą dziś triumfy. Tożsamość narracyjną budują story-spinnersi dla Coca-Coli, Google, Nokii, IBM, ale też dla NASA, czy Harvardu.

• O śmierci tradycyjnego dziennikarstwa: Kończy się świat, w którym 15 dziennikarzy przy stoliku w sejmowej „Hawełce” mogło skutecznie wybrać prezydenta, premiera, ministrów, doprowadzić do upadku koalicji albo do przyspieszonych wyborów. Tych 15 dziennikarzy mogło powiedzieć: Tusk nie ma szans, za to Cimoszewicz ma w sobie to coś, Olejniczak to tylko „teczkowy Millera”, za to Napieralski, ten to ma potencjał, ho, ho. No i Olechowski, wiadomo, czarny koń!